WSN shares four po­ems in as many lan­guages of our reg­u­lar con­trib­u­tor Par­min­der Singh Aziz fea­tured in the 2017 edi­tion of the pres­ti­gious Ama­r­a­vati Po­etic Prism In­ter­na­tional Mul­ti­lin­gual Po­etic An­thol­ogy pub­lished by the Cul­tural Cen­tre of Vi­jayawada and Ama­r­a­vati which has 948 po­ems of over 100 po­ets in 85 lan­guages from 67 coun­tries. WSN is proud of his achieve­ment and awaits more from his jour­ney of life as a teacher, poet and archivist.

RE­GUR­GI­TA­TION

Par­min­der Singh Aziz

Those clip­pings from
a hor­ren­dous past,
of dis­taste, dis­gust, ab­ject
flash be­hind the eyes.
And I get up,
per­spir­ing in my bed,
with the taste of
stale, late-night sup­per,
still freshly stuck
in the walls of the throat.
of dis­taste, dis­gust, ab­ject
of the ru­mi­nated mo­ments.
change their colour, size, shape
af­ter be­ing chewed?
Re­gur­gi­tated,
they seek an exit.
Gulp­ing down is some­times
the only op­tion.
Will any lab be able to test
what hap­pens to us
due to this vi­cious cy­cle
The close­ness mars
the plea­sures of pain.
Why does­n’t this flimsy layer
of affin­ity give way?
Why don’t those veils
of cour­tesy cover our
Janus-like faces again?

ਗ਼ਜ਼ਲ – ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ

ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਜ਼ੀਜ਼

ਗਵਾਹੀ ਦੇ, ਤੂੰ ਸਾਖੀ ਹੈਂ, ਖ਼ੁਦਾ! ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਕਰੇਗਾ ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਉਹ ਵਫ਼ਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਮਨਾਲੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਹੈ, ਮਸੂਰੀ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ,
ਬੜੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੁਪਨੇ ਸਜਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
“ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਕੋਰੇ ਕੈਨਵਸ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਭਰ ਦੇ”,
ਕਦੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੱਥਰੂ ਲਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਕਦੇ ਜੇਕਰ, ਖ਼ੁਦਾ ਵੀ ਕਰ ਦਵੇਗਾ,
ਨਹੀਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੋਣਾ ਫ਼ੈਸਲਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਹਾਂ ਮੌਸਮ ਤਾਂ ਇਹੋ ਸੀ, ਰੁੱਤ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੀ ਸੀ,
ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮੁਕੱਦਰ ਆਪਣਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਤਕ ਸਾਹ ਚਲਦੇ ਨੇ, ਤੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਨਾ ਦੇਵੀਂ,
ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ‘ਚ ਹੱਥ ਅਪਨਾ ਫੜਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਗ਼ਮ ਹੀ ਦੇਂਦੀ ਹੈ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਗ਼ਮ ਦਵੇਗੀ,
ਸਦਾ ਹਸਦਾ ਰਹੀਂ, ਖ਼ੁਦ ਮੁਸਕੁਰਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਕਿਵੇਂ ਬਲਿਹਾਰ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਆਰ ਉੱਤੋਂ?
ਮੈਨੂੰ ਮਨ ਆਪਣੇ ਦਾ ਦੇਵਤਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਲਗਾਈ ਸੀ ਇਹ ਚਿੰਗਾਰੀ ਜ਼ਮਾਨੇ ਬੇਕਦਰ ਨੇ,
ਭਲਾ ਮੈਨੂੰ ਕਦੋਂ ਚੰਗਾ ਬੁਰਾ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ?
‘ਅਜ਼ੀਜ਼’ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਆ ਕੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹਾਲ ਤੱਕੇ,
“ਨਾ ਜੀਵਾਂਗੇ ਪਿਆ ਜੇ ਫ਼ਾਸਲਾ”, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ।

राधा-मोहन

परमिन्दर सिंह अज़ीज़

हम से धीरज धरने वाले, धीरज ही तो धरते हैं।
आओ प्रिये! अब आ ही जाओ, अब हम लीला करते हैं।

पलकों को पलकों से छू कर, स्वप्न तुम्हारा छनता है।
सिन्दूरी शामों में इन्द्रधनुष का नक़्शा बनता है।

उन अधरों से जब रस बरसे, चक्र समय का रुक जाए।
महक तुम्हारी साँसों की, मेरी साँसों को महकाए।

बंसी की धुन शाम सवेरे, बजती है वृन्दावन में।
हलचल पैदा कर देती है, राधा के अन्तर्मन में।

मैंने भी कुछ गीत लिखे हैं, बिलकुल मूरत जैसे हैं।
मेरे मन में बसने वाली, भोली सूरत जैसे हैं।

व्याकुलता कुछ थम जाएगी, तुम जो दिल को बहलाओ।
तुम से धड़कन कुछ कहती है, आओ, आ कर सुन जाओ।

जिन का दिल है पत्थर का, वो करनी का फल पाएंगे।
जो कहते हैं, हम को देखा है, पत्थर हो जाएंगे।

मुझे में जैसे आधा तू है, तुझ में आधा मैं भी हूँ।
जैसे तू है आधा मोहन, आधी राधा मैं भी हूँ।

غزل – تمہاری یاد آتی ہے

پرمندر سنگھ عزیز

کوئی رت ہو کوئی موسم، تمہاری یاد آتی ہے
کبھی زیادہ، کبھی کچھ کم، تمہاری یاد آتی ہے
تمھیں آخر بتاوں کیا وجہ اپنی اداسی کی؟
کسی سے میں نہیں برہم، تمہاری یاد آتی ہے
تمہارا اس قدر بھی بدل جانا کیا مناسب تھا؟
بدل جاتا ہے جب موسم، تمہاری یاد آتی ہے
خیالوں کی چٹانوں میں ذرا جمبش سی ہوتی ہے
بڑی مدھم، بڑی مدھم، تمہاری یاد آتی ہے
کبھی ان ریگزاروں میں، کبھی تنہا سرابوں میں
جہاں نہ ہووہ، نہ آدم، تمہاری یاد آتی ہے
ہماری ہی طرز پر جب، کوئی بھی لہلہاتا ہے
محبّت کا کہیں پرچم، تمہاری یاد آتی ہے
نہیں ہو ساتھ تم، میں ہوں یہاں تنہا، مگر جب بھی
ہوایں تیز ہوں پرنم، تمہاری یاد آتی ہے
ہلیں پتے، کھلیں گل یا، پڑھیں برسات کی بوندیں
اوڑھے تتلی، گرے شبنم، تمہاری یاد آتی ہے
عزیز اب تم نہیں ملتے، سفر ہو رائیگاں جیسے
میرے ساتھ، ارے ہمدم، تمہاری یاد آتی ہے

 If you like our sto­ries, do fol­low WSN on Face­book.