This Parkash Purab of the Tenth Sovereign Guru Gobind Singh pause for a few moments and read this amazing poem of savant poet Bhai Vir Singh, beautifully transcreated by illustrious author Inni Kaur. Enjoy the imagery and yearning of the seeker.

This Parkash Purab of the Tenth Sovereign Guru Gobind Singh pause for a few moments and read this amazing poem of savant poet Bhai Vir Singh, beautifully transcreated by illustrious author Inni Kaur. Enjoy the imagery and yearning of the seeker. WSN is happy to reproduce the original painting of the multi-talented poet.

Eye First or Glimpse of Kalgian Vala Guru Gobind Singh?

People come and ask this crazy one,
The one who has forgotten worldly ways.
The one who is perpetually immersed within.
Tell us about that Kalgian Vala¹, O’ Maiden!
Tell us your mysterious secret, O’ Maiden!

We have heard Beloved is beautiful,
gives comfort and removes pain,
Utterly sweet and mind-Enticer.
Grace us the gift of this glimpse, O’ Maiden!
We unworthy have come to sit by your door, O’ Maiden!

Our yearning is to see the Dearest,
That loveable Kalgian Vala.
A pull to see his Unique face.
How can we get this glimpse, O’ Maiden?
Please grant us this favour, O’ Maiden!

We will not ask you any other question,
We will not tire you again and again.
One glimpse will cool us.
You have seen. Now show us, O’ Maiden!
Grant this glimpse and elate us, O’ Maiden!

I listen and laugh repeatedly,
then my eyes cry profusely.
My core is spinning in the grindstone.
Flock of friends gather to unite, O’ Maiden!
What can the River Shahu tell, who itself meanders, O’ Maiden?

Then amongst all the sensible ones,
I say, listen O’ intelligent one.
Why are you asking me, the ignorant one?
Go ask a pandit, or a scholar, O’ Maiden?
Ask the jogi² in the jungle, O’ Maiden?

I am foolish and crazy,
I have forgotten all paths and ways.
I am silly and spinning,
continuously repeating “Beloved, Beloved, O’ Maiden!”
With one Kalgian Vala in mind, O’ Maiden!

I am searching for those eyes.
If I find them, then Friend can be seen.
Without those eyes, how can I get this glimpse?
Before this glimpse, comes those eyes, O’ Maiden!
Without those eyes, glimpse is withheld, O’ Maiden!

That Light Himself is lovable,
He puts the sparkle in the eyes.
Without eyes, how can glimpse be received?
Search for eyes able to hold this glimpse, O’ Maiden!
Don’t desire, just this glimpse, O’ Maiden!

He gives this glimpse to the seeing,
No splendour for the unseeing.
Light cannot be seen by worldly-eyes.
First find those eyes, O’ Maiden!
Then ask for this gift-glimpse, O’ Maiden!

1. Kalgian Vala – Plume-Adorned (Guru Gobind Singh Sahib)
2. Jogi – Ascetic

ਅੱਖ ਪਹਿਲੇ ਕਿ ਦੀਦਾਰ?
ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ

ਆ ਪੁਛਦੇ ਲੋਕ ਦਿਵਾਨੀ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਰਾਹ ਭੁਲਾਨੀ ਨੂੰ,
ਨਿਤ ਅਪਨੇ ਵਿਚ ਮਸਤਾਨੀ ਨੂੰ, ਉਹ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਾ ਦੱਸ ਕੁੜੇ?
ਕਈ ਸਾਨੂੰ ਪਵੇ ਰਹੱਸ ਕੁੜੇ।
ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਹਣਾ ਹੈ, ਸੁਖ ਦੇਣਾ ਤੇ ਦੁਖ ਖੁਹਣਾ ਹੈ,
ਅਤਿ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਮਨ ਮੋਹਣਾ ਹੈ, ਪਾ ਖੈਰ ਦਰਸ ਦੀ ਅਸਾਂ ਕੁੜੇ?
ਤੈਂ ਦੁਆਰੇ ਬੈਠੇ ਆਨ ਥੁੜੇ।
ਇਕ ਤਲਬ ਦੀਦਾਰ ਦੁਲਾਰੇ ਦੀ, ਉਸ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਪਯਾਰੇ ਦੀ,
ਹੈ ਖਿੱਚ ਪਈ ਰਖ ਨਯਾਰੇ ਦੀ, ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਸਾਂ ਦਿਦਾਰ ਕੜੇ?
ਕਰ ਸਾਡੇ ਤੇ ਉਪਕਾਰ ਕੁੜੇ,
ਕੁਈ ਹੋਰ ਸ੍ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਪਾਣਾਂ ਹੈ, ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਅਕਾਣਾਂ ਹੈ,
ਇਕ ਝਾਕਾ ਲੈ ਠਰ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਤੁਧ ਡਿੱਠਾ ਅਸਾਂ ਦਿਖਾਲ ਕੁੜੇ।
ਕਰ ਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ ਨਿਹਾਲ ਕੁੜੇ।
ਮੈਂ ਸੁਣ ਹੱਸ ਦੁਹਨੀ ਹੋਨੀ ਹਾਂ, ਫਿਰ ਨੈਣ ਛਮਾਂ ਛਮ ਰੋਨੀ ਹਾਂ,
ਪਈ ਚੱਕੀ ਜੀ ਵਿਚ ਝੋਨੀ ਹਾਂ, ਏ ਸਖੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਆਨ ਜੁੜੇ!
ਕੀ ਆਖੇ ਸ਼ਹੁ  ਜੋ ਆਪ ਰੁੜੇ?
ਫਿਰ ਸਭਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਿਆਣੀ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਸੁਣ ਪਰਭਾਣੀ ਤੂੰ।
ਕੀ ਪੁਛਦੇ ਮੁੱਝ ਇਆਣੀ ਨੂੰ? ਕੋਈ ਪੰਡਤ ਪਾਂਧਾ ਪੁੱਛ ਕੁੜੇ।
ਕੁਈ ਜੋਗੀ ਜੰਗਲ ਗਿੱਛ ਕੁੜੇ।
ਮੈਂ ਮੂਰਖ ਭਈ ਦਿਵਾਨੀ ਹਾਂ, ਰਾਹ ਰਸਤੇ ਸੱਭ ਭੁਲਾਨੀ ਹਾਂ,
ਹੋ ਕਮਲੀ ਪਈ ਭੁਆਨੀ ਹਾਂ, ਰਟ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰੀਤਮ ਨਿੱਤ ਕੁੜੇ,
ਇਕ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਾ ਚਿੱਤ ਕੁੜੇ।
ਮੈਂ ਅਖੀਆਂ ਪਈ ਲਭਾਵਾਂ ਨੀ, ਜੇ ਮਿਲਨ ਤਾਂ ਮੀਤ ਤਕਾਵਾਂ ਨੀ।
ਬਿਨ ਨੈਨ ਦਰਸ ਕਿਂਵ ਪਾਵਾਂ ਨੀ, ਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਅੱਖ ਕੁੜੇ,
ਨਹੀਂ ਅੱਖ ਤਾਂ ਦਰਸ਼ਨ ਵੱਖ ਕੁੜੇ।
ਉਹ ਚਾਨਣ ਆਪ ਪਿਆਰਾ ਹੈ, ਪਾਇ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਝਲਕਾਰਾ ਹੈ,
ਨਹੀਂ ਨੈਣ ਤੇ ਕਿਂਵ ਦੀਦਾਰਾ ਹੈ? ਲਭ ਦਰਸ਼ਨ ਜੋਗੀ ਅੱਖ ਕੁੜੇ।
ਸਿੱਕ-ਦਰਸ ਨ ਐਵੇਂ ਰੱਖ ਕੁੜੇ।