On the occasion of the 145th birth anniversary of writer par excellence and Sikh theologian Bhai Vir Singh, the World Sikh News presents this very relevant poem for the present times of the divinely author, with a transcreation of the same in English by soul-seeker, writer and artist Inni Kaur. She says, “I call Bhai Vir Singh Ji my Pitaji. He has enriched my life. He brought me closer to Guru and I cannot do enough to repay his kindness.”

Rani Panjab Kaur on Separation from Kalgian Vale

Panjab Kaur pleads:

O! Kalgian Valia.¹
With folded hands I plead:
Come back to my fields,
Turn your horse around,
Please come back.

Listen, Beloved.
My sons were stubborn and deceitful.
During your difficult times,
they left you with a bidava.²
They did not fulfill their promises.

But You are the Forgiver.
With folded hands I plead:
Come back to my fields,
Turn your horse around,
Please come back.

Listen, Beloved.
My soil is unfortunate.
It gave birth to tyrants,
They trampled on your chest
and drank cups of poison.
They did not recognize your essence.

You forgave their transgressions
and endured their cruelty.
You did not dwell on their failings.
You, the Forgiver; the Wondrous Giver.
You forgave from your heart and mind,
O! Eternal Compassionate One.

Kalgian Vala speaks:

Listen, my beautiful, pleasing land,
I came to end the poison,
I gave Amrit³ to your sons
and woke them up.
They beautified and glorified you.

Listen, O! Fortunate mother.
Fold your hands before the Beloved,
Remain in Nam⁴,
Turn your back on Maya.⁵
You will flourish.

Panjab Kaur pleads:

Even then, listen
O! Kalgian Valia.
With folded hands I plead:
Come back to my fields,
Turn your horse around,
Please come back.

1. Kalgian Valia – Plume-Adorned (Guru Gobind Singh Sahib)
2. Bidava – Broken Promise
3. Nam – Divine Identification
4. Maya – Worldly illusions
5. Amrit – Immortal nectar

ਰਾਣੀ ਪੰਜਾਬ* ਕੌਰ -ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਵਿਯੋਗ ਵਿਚ

ਪੰਜਾਬ ਕੌਰ ਦੀ ਅਰਜੋਈ–

ਸੁਣ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

ਸੁਣ ਸਾਈਆਂ! ਮੈਂਡੇ ਪੁਤ ਅਵੈੜੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਡਾਢੇ ਧ੍ਰੋਹ ਕਮਾਏ,
ਔਖੀਆਂ ਵੇਲੇ ਲਿਖੇ ਬਿਦਾਵੇ, ਤੇ ਨ ਕੀਤੇ ਕੌਲ ਕਮਾਏ।

ਪਰ ਬਖਸ਼ਨ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ

ਸੁਣ ਸਾਈਆਂ! ਮੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਮਾੜੀ, ਜਿਨ ਜ਼ਾਲਮ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ
ਤੇਰੇ ਜਿਹਾਂ ਤੇ ਚੜ ਚੜ ਆਏ, ਭਰ ਜ਼ਰਿਹ ਪਿਆਲੇ ਪੀਤੇ।

ਤੈਂ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜਕੇ
ਮੁੜ ਆਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

ਬਖਸ਼ੇਂ ਪਾਪ ਤੂੰ ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਾਰੇਂ, ਕਦੀ ਔਗੁਣ ਨਹੀ ਚਿਤਾਰੇਂ
ਤੂੰ ਬਖਸ਼ਿੰਦ ਅਨੋਖਾ ਦਾਤਾ! ਮੁੰਹੋਂ ਬਖਸ਼ੇਂ ਤੇ ਮਨੋਂ ਵਿਸਾਰੇਂ।

ਸਦ ਰਹਿਮਤ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸੱਦ –

ਤੂੰ ਸੁਣ ਧਰਤ ਸੁਹਾਵੀ ਸੁਹਿਣੀ! ਮੈਂ ਸਾਂ ਜ਼ਹਿਰ ਉਤਾਰਣ ਆਇਆ,
ਦੇ ਦੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤੇਰੇ ਲਾਲ ਜਿਵਾਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰੰਗ ਤੁਧੇ ਨੂੰ ਲਾਯਾ।

ਸੁਣ ਕਰਮਾ ਵਾਲੀਏ ਨੀ! ਹਥ ਸਾਈਂ ਅੱਗੇ ਜੋੜਕੇ
ਰਹੁ ਨਾਮ ਜਪੰਦੀ ਤੂੰ, ਮਨ ਮਾਯਾ ਵਲੋਂ ਮੋੜਕੇ।

ਪੰਜਾਬ ਕੌਰ–

ਤਾਂ ਵੀ ਸੁਣ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ, ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

*ਪੰਜਾਬ ਜਾਂ ਮਦ੍ਰ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਮੁਰਾਦ ਹੈ।

 If you like our stories, do follow WSN on Facebook.