On the oc­ca­sion of the 145th birth an­niver­sary of writer par ex­cel­lence and Sikh the­olo­gian Bhai Vir Singh, the World Sikh News pre­sents this very rel­e­vant poem for the pre­sent times of the di­vinely au­thor, with a tran­scre­ation of the same in Eng­lish by soul-seeker, writer and artist Inni Kaur. She says, “I call Bhai Vir Singh Ji my Pitaji. He has en­riched my life. He brought me closer to Guru and I can­not do enough to re­pay his kind­ness.”

Rani Pan­jab Kaur on Sep­a­ra­tion from Kalgian Vale

Pan­jab Kaur pleads:

O! Kalgian Valia.¹
With folded hands I plead:
Come back to my fields,
Turn your horse around,
Please come back.

Lis­ten, Beloved.
My sons were stub­born and de­ceit­ful.
Dur­ing your dif­fi­cult times,
they left you with a bi­dava.²
They did not ful­fill their promises.

But You are the For­giver.
With folded hands I plead:
Come back to my fields,
Turn your horse around,
Please come back.

Lis­ten, Beloved.
My soil is un­for­tu­nate.
It gave birth to tyrants,
They tram­pled on your chest
and drank cups of poi­son.
They did not rec­og­nize your essence.

You for­gave their trans­gres­sions
and en­dured their cru­elty.
You did not dwell on their fail­ings.
You, the For­giver; the Won­drous Giver.
You for­gave from your heart and mind,
O! Eter­nal Com­pas­sion­ate One.

Kalgian Vala speaks:

Lis­ten, my beau­ti­ful, pleas­ing land,
I came to end the poi­son,
I gave Am­rit³ to your sons
and woke them up.
They beau­ti­fied and glo­ri­fied you.

Lis­ten, O! For­tu­nate mother.
Fold your hands be­fore the Beloved,
Re­main in Nam⁴,
Turn your back on Maya.⁵
You will flour­ish.

Pan­jab Kaur pleads:

Even then, lis­ten
O! Kalgian Valia.
With folded hands I plead:
Come back to my fields,
Turn your horse around,
Please come back.

1. Kalgian Valia – Plume-Adorned (Guru Gob­ind Singh Sahib)
2. Bi­dava – Bro­ken Promise
3. Nam – Di­vine Iden­ti­fi­ca­tion
4. Maya – Worldly il­lu­sions
5. Am­rit – Im­mor­tal nec­tar

ਰਾਣੀ ਪੰਜਾਬ* ਕੌਰ -ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਵਿਯੋਗ ਵਿਚ

ਪੰਜਾਬ ਕੌਰ ਦੀ ਅਰਜੋਈ–

ਸੁਣ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

ਸੁਣ ਸਾਈਆਂ! ਮੈਂਡੇ ਪੁਤ ਅਵੈੜੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਡਾਢੇ ਧ੍ਰੋਹ ਕਮਾਏ,
ਔਖੀਆਂ ਵੇਲੇ ਲਿਖੇ ਬਿਦਾਵੇ, ਤੇ ਨ ਕੀਤੇ ਕੌਲ ਕਮਾਏ।

ਪਰ ਬਖਸ਼ਨ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ

ਸੁਣ ਸਾਈਆਂ! ਮੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਮਾੜੀ, ਜਿਨ ਜ਼ਾਲਮ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ
ਤੇਰੇ ਜਿਹਾਂ ਤੇ ਚੜ ਚੜ ਆਏ, ਭਰ ਜ਼ਰਿਹ ਪਿਆਲੇ ਪੀਤੇ।

ਤੈਂ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜਕੇ
ਮੁੜ ਆਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

ਬਖਸ਼ੇਂ ਪਾਪ ਤੂੰ ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਾਰੇਂ, ਕਦੀ ਔਗੁਣ ਨਹੀ ਚਿਤਾਰੇਂ
ਤੂੰ ਬਖਸ਼ਿੰਦ ਅਨੋਖਾ ਦਾਤਾ! ਮੁੰਹੋਂ ਬਖਸ਼ੇਂ ਤੇ ਮਨੋਂ ਵਿਸਾਰੇਂ।

ਸਦ ਰਹਿਮਤ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ! ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸੱਦ –

ਤੂੰ ਸੁਣ ਧਰਤ ਸੁਹਾਵੀ ਸੁਹਿਣੀ! ਮੈਂ ਸਾਂ ਜ਼ਹਿਰ ਉਤਾਰਣ ਆਇਆ,
ਦੇ ਦੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤੇਰੇ ਲਾਲ ਜਿਵਾਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰੰਗ ਤੁਧੇ ਨੂੰ ਲਾਯਾ।

ਸੁਣ ਕਰਮਾ ਵਾਲੀਏ ਨੀ! ਹਥ ਸਾਈਂ ਅੱਗੇ ਜੋੜਕੇ
ਰਹੁ ਨਾਮ ਜਪੰਦੀ ਤੂੰ, ਮਨ ਮਾਯਾ ਵਲੋਂ ਮੋੜਕੇ।

ਪੰਜਾਬ ਕੌਰ–

ਤਾਂ ਵੀ ਸੁਣ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆ ਵੇ! ਮੈ ਅਰਜ਼ ਕਰਾਂ ਹਥ ਜੋੜਕੇ
ਮੁੜ ਆ ਜਾ ਵਿਹੜੇ ਵੇ, ਘੋੜੇ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜਕੇ।

*ਪੰਜਾਬ ਜਾਂ ਮਦ੍ਰ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਮੁਰਾਦ ਹੈ।

 If you like our sto­ries, do fol­low WSN on Face­book.